En zo zijn we terug van onze warme reis. Ik heb genoten, in de mate van wat ik nog genieten kan noemen. Ondanks een sessie chemo te mogen overslaan voelde ik me beter maar het had een illusie geweest te denken dat ik vrolijk in het zwembad met Fonsje ging zitten te ravotten. Nu, daar zijn papa's voor, toch? Mijn verwachtingen waren dan ook realistisch; de dag indelen in blokjes van eten, plezier maken, buiten liggen, slaapje doen, en jammer genoeg vaak te moe om de kids disco bij te kunnen wonen. Ik weet dat Fonsje dat wel belangrijk vond en heb mezelf echt wel enkele keren 'geforceerd' naar z'n vrolijke dansjes te gaan kijken. Fons vond het uiteraard, mits hij een grumpy old man kan zijn, fantastisch. Samen met z'n mama en papa en Nona en Nono op reis. Jarig zijn in de zon, hupla zet daar nog maar een vakantieliefje bij en het was compleet.
Ik heb veel gelezen, dat doe ik graag op reis, je valt er ook lekker door in slaap. Lezen wat me dan weer inspireerde tot andere dingen. Dingen die ik nog zal kunnen doen, andere die gewoon een fijne gedachte zijn en zullen blijven.
De feestdagen, das veel eh, veel cadeaus vooral! Daarom was ik er ook niet zo rouwig om dat Fons ook niet nog 3 keer z'n verjaardag ging vieren thuis met al onze lieve vrienden en familie. De sint en de kerstman brengen volgens mij al genoeg en ik versta Dina Tersago ook al beter wanneer je er dan eens eentje gaat skippen. Opvoeding is echt wel een dingetje wanneer je de dingen niet kunt doen zoals je het altijd hebt gehoopt om te doen, al zegt iedere (gezonde) moeder dat ook wel eens. Die energie is er gewoon niet, das spijtig,.. maar ik trek me op aan al die mensen die ik ook al ontmoette zonder jeugd of kindertijd om blij mee te zijn, en die zien er uit alsof ze er goed zijn uitgekomen? Luister, ik laat de boel niet hangen eh,.. het gaat gewoon net iets anders.
Gisteren las ik voor het eerst zo'n boekje voor kindjes vanaf 4j over wanneer iemand ziek (specifiek kanker) is. Het boek heet 'Grote boom is ziek'. Ik hou van bomen, ze zijn mijn lievelingsobject,.. Het boek was mooi maar het voorlezen ging moeilijk, ik vond het zo zielig voor ons twee dat ik dat boek moest lezen,.. de tranen stonden in mn ogen en je hoorde ze door mn stem door. Tom die in de keuken stond (eten op te warmen die ik had gekookt, hoera! Ik heb nog eens gekookt!) kwam overnemen, hij las verder.
Fons was verrassend stil, volgens mij had hij het wel door,.. Hij werd vannacht ook huilend wakker en ik ben even naast hem komen liggen. Denkend dat hij misschien nog aan het verhaal moet denken.
Misschien dacht hij aan de thuisverpleging die er gisteren was. Was ik maar die grote boom,.. Grote Boom die geneest, die wordt beter. Hoe lees je een zielig verhaal over wat duidelijk mijn traject is en dan; "ahja; ma by the way; mama die gaat niet genezen, mama gaat dood aan die vuile wormen onder haar schors. Nu; het is een heel mooi boek en ik ga het vanavond nog eens lezen. Samen met papa.
Hij is vier, ze hadden gezegd vanaf 4 'moet' je erover praten. Dus dat gaan we doen. Oh wat vind ik dat eng. Kan ik dat wel? Zonder tranen? Ah die tranen mogen, maar moet mama nu niet de sterkste dapperste vrouw zijn in een kind z'n leven, toch voor nog heel even? Dat is toch de mama die ik wou zijn, stoer en dapper, onbevreesd,.. Ik kreeg fantastische cadeaus met kerst, maar geen enkele die mij, deze kleine stoere boom, geneest.
Eergisteren kreeg ik chemosessie nummer 6, volgens mij,.. van deze soort chemo. Ik voel me best oké,
ik wiebel wel op m'n stoel om de pijn te verduren, wachten tot de medicatie inslaat,.. Die pijn staat los van de chemo denk ik, die was er ook hier en daar op reis en eigelijk altijd, soms steekt hij gwn zijn kop op. Ik ben daarnet naar de bakker en traiteur geweest met Fons, daar ben ik fier op. Ik wéét dat dat ludiek klinkt, maar het is echt zo. En ook op die patatjes met wortels en kip van gisterenavond!
Straks ben ik jarig, 2 januari, en dan ben ik ineens 36, dan ben ik geen AYA meer, AYA staat voor Adolescents & Young Adults. Nu, ik zoek het op, terwijl ik het hier typ en blijkbaar staat er geen 'eindleeftijd' meer op. Kijk voilà, ik ging zeggen, 'dat maakt mij een beetje verdrietig', maar dat doet het dus niet want het is van 15J tot ,... Ik behoor tot die puntjes! En daar is ze; een lichtpuntje want ik mag nog even AYA blijven, daar voel ik me in mn hoofd het meest op mn plek.
Gelukkig Oudejaar en op een hoopvol Nieuwjaar. Hoera ik verjaar (bijna)
LANG ZAL ZE FOCKING LEVEN ! <3
Comentarios